22 sierpnia stał się dla parafii Stawiski wielkim świętem, niestety smutnym. Parafianie tłumnie przybyli do świątyni na uroczystą sumę, aby swoją obecnością podziękować odchodzącemu na emeryturę Księdzu Proboszczowi Mieczysławowi Gołaszewskiemu za 20 lat jego posługi w parafii.
Wyrazem uznania dla pracy Księdza Proboszcza była nie tylko obecność wiernych, ale również Księdza Biskupa Ordynariusza Stanisława Stefanka, który wyznał, że patrzy na wypełniony kościół ze wzruszeniem, ponieważ dostrzega więź, jaka wytworzyła się między kapłanem i jego parafianami.
Po sumie nadszedł czas pożegnania – nawet najtwardsi mieli łzy w oczach. Kiedy Ksiądz Proboszcz zasiadł w przygotowanym dla niego fotelu, nawa główna wypełniła się tymi, którzy chcieli podziękować za niezwykłą posługę duszpasterską. Wśród nich znaleźli się ministranci, uczniowie Szkoły Podstawowej w Stawiskach oraz Gimnazjum im. A. Mickiewicza, dyrektorzy szkół, przedstawiciele instytucji i władz samorządowych z Burmistrzem Stawisk, strażacy, katecheci, przedstawiciele kółek różańcowych i grup religijnych oraz chór, który przygotował pod opieką pana organisty muzyczną oprawę uroczystości. Nie zabrakło parafian, którzy w milczeniu podchodzili do Księdza Proboszcza, ponieważ wzruszenie nie pozwalało mówić. Wszyscy chcieli podziękować Księdzu za jego obecność.
Z pożegnalnych przemówień wyłonił się piękny i ujmujący za serce obraz Księdza Proboszcza Mieczysława Gołaszewskiego i jego duszpasterskiej posługi. Żegnający Księdza ministranci dziękowali, że dla kolejnych pokoleń był prawdziwym autorytetem. Uczniowie szkół ze Stawisk wyrażali wdzięczność za stałą obecność w ich życiu oraz wielką cierpliwość. Dyrektorzy szkół – Szkoły Podstawowej, Gimnazjum oraz Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych – dziękowali za zrozumienie dla ich trudu, okazywaną przyjaźń oraz mądre stawianie wymagań. Pełne smutku, ale i wielkiej wdzięczności były słowa katechetów, kółek różańcowych, grupy synodalnej, OSP w Stawiskach.
Burmistrz Stawisk Pan M. Waszkiewicz na zakończenie podsumował pracę Księdza i podkreślił jego zasługi – dostrzegalne nie tylko w wymiarze materialnym, ale i duchowym. Wręczył Księdzu Proboszczowi piękny dar – obraz kościoła z odbudowanymi wieżami.
Całości dopełniła prezentacja multimedialna ukazująca Księdza Proboszcza Mieczysława Gołaszewskiego jako kapłana, organizatora, wielkiego budowniczego oraz prawdziwego przyjaciela.
W pamięci mieszkańców Stawisk pozostanie Ksiądz Mieczysław Gołaszewski jako kapłan, dzięki któremu świątynia odzyskała swój blask. Starania Księdza zaowocowały ukończeniem malowania kościoła, budową wież zburzonych w czasie II wojny światowej, budową ołtarza głównego, odnowieniem i zabezpieczeniem fundamentów kościoła, konserwacją i złoceniem ołtarza św. Antoniego Padewskiego oraz Matki Bożej, odnowieniem stacji Drogi Krzyżowej, wykonaniem nowej instalacji oświetleniowej oraz odgromieniowej, budową schodów granitowych do głównego wejścia, wykonaniem ogrodzenia wokół kościoła oraz kamiennego muru, wykonaniem chodników wokół świątyni, budową pomnika Jana Pawła II, ukoronowaniem Matki Bożej i Dzieciątka Jezus w ołtarzu głównym.
Bóg zapłać.
Czcigodny Księże Biskupie!
Zanim wyrazimy wdzięczność naszemu Księdzu Proboszczowi, pragniemy na ręce Ekscelencji podziękować za to, że parafia Stawiski mogła doświadczać przez 20 lat łask płynących z daru pięknego kapłaństwa. Takim kapłaństwem jest dla nas kapłaństwo Księdza Mieczysława Gołaszewskiego.
Drogi Księże Proboszczu!
Rozstania są trudne tylko wtedy, gdy nadchodzi chwila pożegnania z osobą bliską sercu. Smutek, jaki dziś odczuwamy, dowodzi, że dla wszystkich obecnych w tej świątyni jesteś naprawdę kimś wyjątkowym.
Kiedy patrzymy wstecz na 20 lat Twojej posługi wśród nas, dostrzegamy, jak wielką wartość mają słowa: „Żyj tak, aby ślady Twoich stóp przetrwały Ciebie”. Ślady Twojej pracy, Księże Proboszczu, dostrzegamy wokół, a ślady Twojej działalności duszpasterskiej tkwią w naszych sercach.
Wystarczy chwila zadumy, by je ujrzeć. Gdy zapada wieczór, mrok rozjaśnia blask z kościelnych wież, a płynący w dal dźwięk dzwonów przyzywa do kościoła, do którego drogę wskazuje pomnik Jana Pawła II. To owoce Twojej pracy, Księże. Kiedy zagubieni zmierzają ku świątyni, by szukać pomocy, padają na kolana przed ołtarzem św. Antoniego Padewskiego, który otoczyłeś tak wielką troską, Księże. Kiedy strapieni szukają pocieszenia, powierzają swe troski Maryi, którą ukoronowałeś w ołtarzu głównym.
Trudno wskazać dziś wszystkie dzieła Twych rąk, ale patrząc na owoce Twej pracy, dostrzegamy miłość, jaką kryje Twoje serce do Boga i ludzi.
„Być dobrym to rzecz szlachetna, ale uczyć innych być dobrymi, to rzecz jeszcze szlachetniejsza.” Czcigodny Księże, 20 lat Twojej posługi dowiodło, że jesteś i dobrym kapłanem, i dobrym człowiekiem. Wielu z nas od lat podziwia, Księże, Twoją wierność zasadom i odwagę w głoszeniu poglądów, Twój patriotyzm i troskę o los naszej Małej Ojczyzny, Twoje zawierzenie Bogu i Matce Najświętszej oraz ofiarną służbę każdemu człowiekowi.
Żadne słowa, choćby najpiękniejsze, nie wyrażą naszej wdzięczności za dar takiego kapłaństwa. Możemy Ci, Księże, ofiarować tylko modlitwę. Modlić się będziemy o zdrowie dla Ciebie i prosić Boga o to, by zasiane przez Ciebie ziarno wydało plony obfite.
Przemówienie Pani dyrektor Gimnazjum w Stawiskach
Ekscelencjo! Czcigodny Księże Proboszczu!
„Wierny przyjaciel jest potężną obroną – kto go znalazł, skarb znalazł”. Takim przyjacielem od wielu lat jesteś dla nas Ty, Księże Proboszczu.
Przez wszystkie lata istnienia Gimnazjum odczuwaliśmy, Księże, Twoje wsparcie dla trudu, zrozumienie dla naszych problemów, doświadczyliśmy wielkiej życzliwości i opieki.
Nasza krótka jeszcze historia jest nierozerwalnie związana z Twoją posługą duszpasterską. Poświęciłeś pierwsze gimbusy, a zanim weszliśmy do nowego budynku, poświęciłeś krzyże, które do dziś wiszą w naszych klasach i przypominają, kim naprawdę jesteśmy. Wspólną modlitwą rozpoczynaliśmy i kończyliśmy każdy kolejny rok szkolny. Bez Twojej, Księże, obecności nie odbyła się żadna ważna uroczystość. Wspólnie obchodziliśmy święta narodowe i dni patrona. Dzieliliśmy się opłatkiem i śpiewaliśmy kolędy. Razem przeżywaliśmy smutek po śmierci Jana Pawła II. W naszej pamięci na trwałe zapisały się modlitewne spotkania w świątyni z okazji kolejnych Dni Papieskich, a później rocznic śmierci Papieża Polaka.
Chcielibyśmy powiedzieć znacznie więcej, ale nawet najpiękniejsze słowa nie wyrażą tego, co czują dziś nasze serca. Wdzięczność swą za wszystko, czego dzięki Twojej obecności wśród nas doświadczyliśmy, wyrazimy najprościej – modlitwą i różami, a każda z 20 róż niech będzie symbolem jednego roku Twej kapłańskiej posługi wśród nas.
Niech Matka Boża, której opiece tak często nas powierzałeś, chroni Twe zdrowie i dodaje sił.
Księże Proboszczu - Bóg zapłać za Twoją obecność wśród nas.