Św. Antoniego z Padwy

"A zatem proszę was, niechaj zamilkną słowa, a odezwą się czyny. U nas tym czasem pełno słów, ale czynów prawdziwe pustkowie (...) Mowa zaś jest skuteczna wówczas, kiedy przemawiają czyny".

Święty Antoni z Padwy

Jeden z pierwszych świętych franciszkańskich, Doktor Kościoła. Święty Antoni Padewski należy do najpopularniejszych świętych Kościoła katolickiego. Pokochali go wierni na całym świecie, gdyż zawsze był blisko codziennych ludzkich problemów. Za życia niósł pomoc i pociechę wszystkim potrzebującym. Miarą czci, jaką został otoczony, jest fakt, że jego kanonizacja nastąpiła już rok po śmierci.

Padwa dała Kościołowi kilkunastu świętych i błogosławionych, ale największą dumą miasta jest il Santo, czyli św. Antoni. Bazylika jemu poświęcona, jego grób i relikwiarz z zachowanym dotąd cudownie nienaruszalnym językiem Świętego, przyciągają niby magnes rzesze jego wielbicieli całego świata. Bo też nie ma w Kościele drugiego Świętego, który by cieszył się tak wielka popularnością wśród wiernych, jak św. Antoni Padewski. We wszystkich niemal zakątkach świata znajdziesz jego: kościoły, kaplice, ołtarze, czy bodaj wizerunki. Jest on wyznawany we wszystkich troskach codziennych i kłopotach, których jest przecież tak wiele. Słusznie papież Leon XIII nazwał św. Antoniego z Padwy „Świętym całego świata”.

Biografia świętego Antoniego

Św. Antoni (Ferdynand) pochodził z Portugalii. Urodził się ok. roku 1195 w Lizbonie, w zamożnej mieszczańskiej rodzinie. Jego rodzicami byli Marcin de Bulhoes i Teresa Taveira.
W wieku 15 lat wstąpił do zakonu augustianów w Lizbonie, gdzie odbywał studia przygotowujące go do kapłaństwa. Po dwóch latach pobytu w klasztorze św. Wincentego przeniósł się do klasztoru św. Krzyża pod Coimbrą, gdzie studiował pisma Ojców Kościoła i teologów średniowiecznych oraz nauki przyrodnicze. Tam zdobył gruntowne wykształcenie teologiczne i w roku 1219 otrzymał święcenia kapłańskie.
W roku 1220 Ferdynand był świadkiem sprowadzenia do Coimbry ciał pięciu misjonarzy, męczenników franciszkańskich z Maroka, którzy zginęli z rąk Saracenów. Przy tej okazji po raz pierwszy usłyszał o duchowych synach św. Franciszka z Asyżu i zapragnął wstąpić do nich. Św. Antoni poznawszy duchowość św. Franciszka z Asyżu, za wiedzą swoich przełożonych, przeniósł się do franciszkanów w Olivanez, gdzie osiedlili się przy kościółku św. Antoniego Pustelnika. Z tej okazji Ferdynand zmienił swoje imię na Antoni.

Pragnął pójść w ślady męczenników i dlatego udał się z posługą misyjną do Maroka, aby oddać swoje życie dla Chrystusa. Jednakże w Afryce ciężko zachorował i musiał wracać do kraju. Statek gnany burzą morską zawinął na Sycylię. Z Sycylii św. Antoni pojechał do Asyżu bo tam odbywała się w roku 1221 kapituła generalna nowego zakonu. W Asyżu spotkał się ze św. Franciszkiem (+ 1226). Był świadkiem dyskusji na temat życia, działalności apostolskiej i misyjnej oraz praktyk ascetycznych w zakonie. Jako człowiek nieznany większości członkom kapituły Antoni nie zabierał głosu.

Po skończonej kapitule oddał się pod władzę brata Gracjana, prowincjała Emilii i Romanii, który mu wyznaczył erem w Montepaolo w pobliżu Forli. Czas wykorzystał na pogłębienie w sobie życia wewnętrznego i dla swoich studiów. Ze szczególnym zamiłowaniem zagłębiał się w Pismo święte. Równocześnie udzielał pomocy duszpasterskiej i kaznodziejskiej.

Wkrótce św. Antoni dał się poznać jako wybitny kaznodzieja, więc ustanowiono go głównym kaznodzieją zakonu i wysłano na głoszenie Słowa Bożego i zwalczanie błędnowierców. Odtąd Święty przemierzał miasta i wioski, nawołując do poprawy życia i pokuty. Dar wymowy, jego języka niezwykle obrazowy i plastyczny, postawa ascetyczna, żar i towarzyszący mu cud, gromadził przy nim tak wielkie tłumy, że musiał głosić kazania na placach, gdyż żaden kościół nie mógł pomieścić słuchaczy.

W latach 1225-1227 św. Antoni udał się z kazaniami do południowej Francji, gdzie z całą mocą zwalczał szerząca się tam herezję katarów (albigensów). Kiedy powrócił do Italii, na kapitule generalnej został wybrany ministrem (prowincjałem) Emilii i Mediolanu. W tym czasie napisał Święty "Kazania Niedzielne".

W roku 1228 udał się św. Antoni do Rzymu, by załatwić pilne sprawy swojej prowincji. Z tej okazji papież Grzegorz IX, który o nim tak wiele słyszał, zaprosił św. Antoniego z okolicznościowym kazaniem. Wywarło ono na papieżu tak silne wrażenie, że nazwał Świętego „Arką Testamentu”. Papież polecił Świętemu, by wygłaszał kazania do tłumów pielgrzymów, którzy przybywali do Rzymu. Na prośbę kardynała Ostii, Rajnolda Conti, późniejszego papieża Aleksandra IV, Święty napisał "Kazania na Święta". Wygłosił tam także kazanie wielkopostne.

W roku 1230 na kapitule generalnej św. Antoni zrzekł się urzędu prowincjała (ministra) i udał się do Padwy. Rok ten był czasem intensywnej pracy kaznodziejskiej. W Padwie św. Antoni osiągnął największą popularność kaznodziejska.

Ze względu na stan zdrowia Antoni nie odbywał już podróży apostolskich i ograniczał się do głoszenia kazań na terenie Padwy. W roku 1231 podjął się wygłoszenia kazań wielkopostnych codziennie od 6 lutego do 23 kwietnia. W ten sposób Antoni stał sięhistorycznie pierwszym kaznodzieją, który przygotował wiernych do Świąt Wielkanocnych, przez codzienne kazania i związane z nimi słuchanie spowiedzi. W kazaniach tych brały udział rzesze wiernych, sięgające podobno do 30 tys.

W swoich kazaniach Antoni bardzo ostro występował przeciwko lichwie, pobieraniu wysokich procentów od pożyczek, potępiał chciwość. Stawał w obronie więźniów politycznych, odważnie występował przeciw postępowaniu tyrana i despoty Ezzelino. (Na zdjęciu: św. Antoni u tyrana Ezzelino) Święty Antoni chory, wyczerpany nadmierną pracą i opadający z sił, zatrzymał się w klasztorze klarysek w Arcella k. Padwy, gdzie przy śpiewie: "O gloriosa Virginum" wieczorem, w piątek, 13 czerwca 1231 roku, mając zaledwie 36 lat, oddał Bogu ducha. Pogrzeb jego był jedną, wielką manifestacją. Pochowano go tymczasowo w Padwie w kościele Matki Bożej. Pozostawił po sobie zbiór kazań na niedziele i uroczystości świętych.

W niecały rok, 30 maja 1232 roku papież Grzegorz IX zaliczył go w poczet Świętych. O tak rychłej kanonizacji zadecydowały rozliczne cuda i łaski, jakie wierni na grobie św. Antoniego otrzymywali. Komisja papieska stwierdziła w tak krótkim czasie: 5 uzdrowień z paraliżu, 7 wypadków przywrócenia niewidomym wzroku, 3 głuchym słuch, 2 niemym mowę, uzdrowienie 2 epileptyków i 2 wypadki wskrzeszenia umarłych.
Obecnie na miejscu grobu św. Antoniego wznosi się potężna bazylika, wystawiona w latach 1256-1310, posiadająca 118m długości, 32,5 szerokości i 38,5m wysokości nawy głównej. Dwie wieże wysokie 68 m, 2 wieżyczki minaretowe i 8 kopuł. (Zdjecia)

Kult św. Antoniego rozwinął się bardzo szybko nie tylko w Italii, ale też w całym świecie chrześcijańskim. Papież Grzegorz IX bullą Cum iudicat w 1233 roku wyznaczył dzień jego pamiątki dorocznej na 13 czerwca. Papież Sykstus V w roku 1586 włączył jego święto do kalendarza powszechnego Kościoła. Papież Innocenty XIII w roku 1722 na życzenie króla Hiszpanii Filipa V ustanowił 13 czerwca jako święto nakazane dla całej Hiszpanii i jej podległej Ameryki Południowej.Natomiast papież Pius XII ogłosił go w roku 1946 doktorem Kościoła.

Najważniejszym ośrodkiem kultu św. Antoniego w świecie są: Padwa, Rzym, Siena, Lizbona i Tuluza. Ku czci Świętego powstało wiele bractw i kilka zakonów. Ludwika Bouffier zainicjowała w roku 1890 w Tuluzie we Francji dzieło zwane: "Chleb św. Antoniego", tzn. jałmużna dla ubogich.

W Polsce imię św. Antoniego należało do najpopularniejszych i najczęściej spotykanych. Czasem nadawane było również niewiastom. W Ojczyźnie naszej wystawiono ku jego czci ok. 250 świątyń a trzy razy tyle parafii obchodzi dzień jego święta jako odpustowe. Nie ma kościoła chyba w Polsce bez jego ołtarza czy choćby figury. Osobliwością chyba jedyną w świecie jest kaplica Św. Antoniego, wykuta w soli we Wieliczce, jak też figura Świętego rzeźbiona w konkrecji ołowianej w kościele w Dworkowicach pod Kielcami.

W bazylice padewskiej jest wśród dziewięciu gotyckich kaplic jako czwarty w szeregu kaplica polska pod wezwaniem Św. Stanisława Biskupa, a w niej pamiątkowe tablice i nagrobki sławnych Polaków, którzy w Padwie studiowali. Ma także Święty swoje w Polsce sanktuarium, kiedyś bardzo licznie nawiedzane, jak np. w Warszawie, w Łagiewnikach koło Łodzi, w Radecznicy, w Lublinie, w Przeworsku, w Gołonogu (diecezja częstochowska) i w Koziegłówkach koło Zawiercia. W kościele Św. Antoniego na Czerniakowie ściany świątyni zdobią freski, przedstawiające życie św. Antoniego w kilkudziesięciu scenach.

Św. Antoniego jako swojego patrona uznają franciszkanie, siostry antonianki i antoninki, mieszkańcy Lizbony, górnicy, małżonkowie, narzeczeni, położnice, ubodzy. Wzywano św. Antoniego jako orędownika w przypadku bezpłodności, w sprawach rodzinnych, podczas zarazy bydła. Później uznano go za patrona żniw, troski o człowieka, panien na wydaniu, sierot, rzeczy zagubionych i korespondencji. Najbardziej jednak jest dla nas znany jako patron ludzi i rzeczy zagubionych.     

W ikonografii ukazuje się św. Antoniego w habicie franciszkańskim. Do charakterystycznych atrybutów należą: książka (symbol nauki) i lilia (niewinność), czasami Święty występuje z sercem płomiennym lub samym płomieniem na dłoni. Często św. Antoni jest ukazywany z Dzieciątkiem Jezus. Św. Antoni jest przedstawiony z Dzieciątkiem Jezus jako Zbawicielem Świata. Jezus trzyma prawą rączkę w geście błogosławieństwa. Na obrazie widnieje lilia i księga. Święty występuje w ciemnym habicie symbolizującym ubóstwo, pokorę i pokutę.       

Liturgiczny obchód ku czci św. Antoniego przypada na dzień 13 czerwca i ma rangę wspomnienia obowiązkowego.

Św. Antoni poucza on nas, że możemy świadczyć o Chrystusie pokorą, ubóstwem, cierpliwością i posłuszeństwem. Prosząc o wstawiennictwo św. Antoniego przed Bogiem przyjmijmy za własną jego radę:

Kaznodzieja i cudotwórca

Świętemu Antoniemu towarzyszyła łaska Boża, która sprawiła, że jego nauki przyniosły obfity plon. Pod wpływem jego słów ludzie nawracali się, dochodziło do pojednań, lały się łzy przebaczenia. Złodzieje zwracali zagrabione mienie, lichwiarze darowali długi, a wrogowie wybaczali sobie wzajemne krzywdy. Na czym polegała siła jego słów? Rozpalał ludzkie serca miłością do Chrystusa. Umiał być łagodny dla zagubionych grzeszników, tak jak dobry ojciec dla niesfornych dzieci. Potrafił jednak być surowy i nieugięty, gdy chodziło o herezję. Mówił inaczej niż wszyscy, nikogo nie wyśmiewał, współczuł biednym, a tych, co mają więcej, zachęcał do dzielenia się z ubogimi...Chwalił dobroć Boga i dobroć ludzkich czynów. Do naszych czasów przetrwały napisane w XIII wieku żywoty Świętego. Znajdujemy w nich opisy licznych cudów zdziałanych za przyczyną św. Antoniego. A oto niektóre z nich:

Klęczący muł:
Pewnego razu św. Antoni usiłował przekonać zaciekłego heretyka, że Chrystus jest naprawdę obecny w opłatku Hostii świętej. Zwrócił się do niego z zapytaniem: "Czy uwierzysz w prawdziwość Najświętszego Sakramentu, gdy muł, na którym jeździsz odda hołd Chrystusowi ukrytemu pod postacią chleba"? Heretyk zaręczył, że jeżeli naprawdę się tak stanie, wówczas i on odda cześć Eucharystii. Słysząc to św. Antoni, zaczął się żarliwie modlić do Boga, by dopomóc mu swoją łaską. Przez dwa dni poprzedzające dzień próby zwierzę nie dostawało jedzenia. Trzeciego dnia przed mułem postawiono owies, zaś obok stanął św. Antoni trzymając w ręku kielich z Hostią. Jakież było zdziwienie zebranych, gdy wygłodzone zwierzę zamiast rzucić się na pokarm przyklękło i oddało cześć Najświętszemu Sakramentowi. Widząc to właściciel zwierzęcia nawrócił się, a wraz z nim wielu innych heretyków.


Nawróceni rabusie:
Sława brata Antoniego jako kaznodziei docierała nawet do ludzi, którzy oddalili się od Boga. Zdarzyło się, że banda dwunastu rabusiów żyjących z okradania podróżnych z czystej ciekawości przyszła do kościoła, aby posłuchać brata Antoniego. Jego słowa niezwykle ich poruszyły. Oto jak jeden z nich wspominał swoje nawrócenie: "Kiedyś postanowiliśmy na własne uszy usłyszeć kazania tego sławnego zakonnika. Przebraliśmy się więc, by nikt nas nie poznał i poszliśmy. Już po pierwszych słowach Świętego, dopadły nas ogromne wyrzuty sumienia. I stał się cud: poszliśmy do spowiedzi. Ja dostałem za pokutę odbyć dwanaście pielgrzymek do grobu apostołów. Teraz właśnie kończę odbywać swoją pokutę i jestem szczęśliwy." Zaraz po Mszy świętej wszyscy przybiegli do zakonnika, aby wyznać mu swe grzechy i obiecać powrót na drogę uczciwości. Nie wszystkim udało się wytrwać w postanowieniach i powrócić na drogę uczciwości. Kilku jednak wypełniło zadaną pokutę i porzuciło niecny proceder.

Dziwne proroctwo:
W Puy we Francji żył pewien notariusz. Ilekroć przechodził obok Antoniego, ten na znak szacunku ściągał przed nim nakrycie głowy. Dziwne zachowanie zakonnika rozwścieczało notariusza. Sądził, że franciszkanin kpi sobie z niego. Kiedy po raz kolejny Antoni oddał mu hołd, zapytał go, dlaczego to czyni. Antoni odpowiedział: "Bo wiem, że kiedyś zostaniesz męczennikiem za wiarę. Zapamiętaj to sobie." Zdziwiony mężczyzna roześmiał się drwiąco i odszedł. Po pewnym czasie notariusz udał się na pielgrzymkę do Ziemi Świętej. Tam biskup, który przewodniczył grupie wiernych, głosił Słowo Boże do mahometan. Notariusz również włączył się w działalność misjonarską. Został aresztowany i skazany na śmierć. Egzekucję poprzedziły tortury. Jeszcze zanim go pojmało, męczennik opowiedział pielgrzymom o dziwnym proroctwie brata Antoniego.

Patron ludzkich spraw

W styczniu 1981 r. z okazji 750 rocznicy śmierci Świętego za pozwoleniem Stolicy Apostolskiej profesor anatomii na uniwersytecie w Padwie, Virgilio Meneghelli, wraz z 10 ekspertami przeprowadził badania nad dobrze zachowanym szkieletem św. Antoniego.

Doczesne szczątki św. Antoniego, wydobyto z grobu i poddano szczegółowym badaniom, czyli tak zwanej rekognicji. Używając zaawansowanych metod naukowych, odtworzono wygląd Świętego. Okazało się, że w rzeczywistości wyglądał on inaczej niż przedstawiano go na różnych malowidłach. Św. Antoni miał ponad 170 cm wzrostu, a więc w swoich czasach zaliczał się do osób wysokich. Był człowiekiem o szczupłej, pociągłej twarzy. Wysokie czoło, głęboko osadzone oczy, orli nos i wysunięty podbródek przydawały mu szlachetnego wyglądu. Mógł sprawiać wrażenie człowieka noszącego w sobie tajemnicę. Wizerunek ten kontrastuje się z wieloma wyobrażeniami Świętego, jakie spotykamy na dawnych freskach i obrazach. Artyści często bowiem przedstawiali go jako człowieka otyłego, sugerując się zapisami w starych źródłach, gdzie wspominano, że franciszkanin cierpiał na puchlinę wodną. Podczas badania kości stwierdzono, że Święty wiele czasu spędzał na kolanach. Jego zęby były zachowane w wyjątkowo dobrym stanie, co świadczy o stosowaniu diety wegetariańskiej i znacznych ograniczeniach w jedzeniu. Sporym zaskoczeniem było znalezienie wśród prochów ciała dobrze zachowanych narządów mowy - części ciała, które przyczyniły się do jego sławy i świętości, nimi bowiem chwalił Boga. Wiek Świętego w chwili śmierci ustalona na około 40 lat.

Powszechna ufność w skuteczność orędowania św. Antoniego ma swoje pełne pokrycie w charyzmatach i w mocy cudotwórczej, jaką Opatrzność szczodrze obdarzyła swojego wybrańca już za życia:

• dar uzdrowienia a nawet wskrzeszania umarłych,
• rzadki dar bilokacji, (czyli przebywania równocześnie w dwóch miejscach)
• dar proroctwa,
• czytania w sumieniach ludzkich itp.

Za legendę jednak należy uznać, jakoby św. Antoni miał trzymać na ręce Pana Jezusa, jak się go zwykło przedstawiać. Podobnie legendą jest jego kazanie do ryb, zniewolenie muła, by oddał cześć Najść. Sakramentowi, by w ten sposób zawstydzić heretyka.

Dzisiaj, kiedy Święty jest tak blisko Pana Boga nie dziw, Że tym większą moc okazuje w pośrednictwie za tymi, którzy się do jego orędownictwa uciekają

Litanie do świętego Antoniego

Litania do św. Antoniego:

Kyrie, elejson! Chryste, elejson! Kyrie, elejson!
Chryste, usłysz nas! Chryste, wysłuchaj nas!
Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami!
Synu, Odkupicielu świata, Boże,
Święta Trójco, Jedyny Boże,

Święty Antoni Padewski, módl się za nami!
Święty Antoni, przyjacielu serdeczny Dzieciątka Jezus,
Święty Antoni, sługo Matki Niepokalanej,
Święty Antoni, wierny sługo świętego Franciszka,
Święty Antoni, mężu świętej modlitwy,
Święty Antoni, perło ubóstwa,
Święty Antoni, lilio czystości,
Święty Antoni, obrazie posłuszeństwa,
Święty Antoni, miłośniku życia ukrytego,
Święty Antoni, gardzący chwałą ziemską,
Święty Antoni, wzorze miłości Bożej,
Święty Antoni, zwierciadło cnoty,
Święty Antoni, kapłanie według Serca Bożego,
Święty Antoni, za wiarę gotów na męczeństwo,
Święty Antoni, filarze Kościoła świętego,
Święty Antoni, apostole dusz ludzkich,
Święty Antoni, bojowniku wiary,
Święty Antoni, nauczycielu prawdy,
Święty Antoni, potężny kaznodziejo Ewangelii,
Święty Antoni, nawracający grzeszników,
Święty Antoni, pogromco występków,
Święty Antoni, aniele pokoju,
Święty Antoni, odnowicielu dobrych obyczajów,
Święty Antoni, zwycięzco serc,
Święty Antoni, opiekunie uciśnionych,
Święty Antoni, postrachu złych duchów,
Święty Antoni, wskrzeszający umarłych,
Święty Antoni, przywracający rzeczy zagubione,
Święty Antoni, chwalebny cudotwórco,
Święty Antoni, święty całego świata,
Święty Antoni, ozdobo zakonu serafickiego,
Święty Antoni, wesele dworu niebieskiego,
Święty Antoni, drogi nasz u Boga nasz pośredniku,

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata - przepuść nam, Panie!
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata - wysłuchaj nas Panie!
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata - zmiłuj się nad nami!

K: Módl się za nami, święty Antoni!
W: Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.

Módlmy się:
Wszechmogący, wieczny Boże, Ty dałeś swojemu ludowi świętego Antoniego z Padwy, znakomitego kaznodzieję i orędownika ubogich, spraw, abyśmy za jego wstawiennictwem prowadzili życie zgodne z Ewangelią i we wszystkich przeciwnościach doznawali Twojej pomocy. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Litania do świętego Antoniego

Kyrie elejson. Chryste elejson. Kyrie elejson.
Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu, Odkupicielu świata, Boże,
Duchu Święty, Boże,
Święta Trójco, Jedyny Boże,
Święta Maryjo, bez zmazy pierworodnej poczęta, módl się za nami.
Święty Antoni, ozdobo portugalskiej ojczyzny,
Święty Antoni, nowe światło włoskiej ziemi,
Święty Antoni, chwało miasta Padwy,
Święty Antoni, filarze Kościoła świętego,
Święty Antoni, ozdobo Zakonu Braci Mniejszych,
Święty Antoni, wierny synu świętego Franciszka,
Święty Antoni, serdeczny przyjacielu Dzieciątka Jezus,
Święty Antoni, niestrudzony w głoszeniu Ewangelii,
Święty Antoni, gorliwy kaznodziejo,
Święty Antoni, nauczycielu prawdy,
Święty Antoni, przewodniku dusz,
Święty Antoni, zdobywający serca dla Chrystusa,
Święty Antoni, proroku swoich czasów,
Święty Antoni, żarliwy apostole,
Święty Antoni, gotowy na męczeństwo za wiarę,
Święty Antoni, nawracający grzeszników,
Święty Antoni, zwalczający występki,
Święty Antoni, odnowicielu obyczajów,
Święty Antoni, opiekunie uciśnionych,
Święty Antoni, pociecho strapionych,
Święty Antoni, aniele pokoju,
Święty Antoni, gardzący chwałą ziemską,
Święty Antoni, miłujący życie ukryte,
Święty Antoni, mężu świętej modlitwy,
Święty Antoni, napełniony miłością Bożą,
Święty Antoni, zwierciadło cnoty,
Święty Antoni, miłośniku pokory,
Święty Antoni, krysztale czystości,
Święty Antoni, perło ubóstwa świętego,
Święty Antoni, wzorze posłuszeństwa,
Święty Antoni, przedziwny w mądrości,
Święty Antoni, skarbnico Pisma świętego,
Święty Antoni, miłujący sprawiedliwość,
Święty Antoni, postrachu złych duchów,
Święty Antoni, wskrzeszający umarłych,
Święty Antoni, odnajdujący rzeczy zgubione,
Święty Antoni, chwalebny cudotwórco,
Święty Antoni, święty całego świata,
Przez tajemnicę wcielenia Słowa Bożego, aby w nas zawsze mieszkało, przyczyń się za nami.
Przez narodzenie Dzieciątka Jezus, które spoczywało na Twoich rękach,
Przez krzyż i mękę niewinnego Baranka, abyśmy ukrzyżowali ciało z jego pożądliwościami,
Przez śmierć i pogrzeb Pana, abyśmy umierali naszym namiętnościom i pogrzebani z Chrystusem razem z Nim mogli żyć na wieki,
Przez chwalebne zmartwychwstanie Syna Bożego, abyśmy w dniu ostatecznym mogli być zaliczeni do Jego wybranych,
Przez cudowne Wniebowstąpienie Pańskie, abyśmy osiągnęli wieczne szczęście,
Przez przyjście Ducha Świętego Pocieszyciela, aby On nas nauczył całej prawdy,
Aby Bóg nam odpuścił nasze grzechy,
Aby Bóg zachował w pokoju Kościół święty i duchowieństwo,
Aby Bóg dał wieczny odpoczynek wszystkim zmarłym,

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
K. Módl się za nami, święty Antoni.
W. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.
Módlmy się:
Wszechmogący, wieczny Boże, Ty w świętym Antonim z Padwy dałeś swemu ludowi znakomitego kaznodzieję, opiekuna ubogich i cierpiących. Spraw, za jego wstawiennictwem, abyśmy wprowadzali w życie wskazania Ewangelii i doświadczyli Twego miłosierdzia. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Modlitwy do świętego Antoniego

Ufni w Twoją świętą przyczynę i przemożne zasługi, polecamy się Tobie, święty Antoni, prosząc gorąco o to, byś wejrzał na nas, wzywających twej pomocy i opieki. Spójrz na te prośby przeróżne, które ci z całą ufnością przedstawiamy i zapisz głęboko w twym sercu, byśmy mogli otrzymać to wszystko, o co, przez wstawiennictwo twoje u Boga, błagamy. Pozwól nam należeć do liczby tych, których ty szczególnie miłujesz i ochraniasz, abyśmy mogli we wszystkich potrzebach naszych znajdować w tobie ucieczkę. Bądź naszą pomocą i pociechą, i nie ustawaj nigdy w hojności swojej opieki nad nami. A wśród przeróżnych łask i dobrodziejstw wyproś nam u tronu Bożego i tę ostateczną łaskę wytrwania, byśmy się mogli dostać do nieba i tam, razem z Tobą wysławiać na wieki miłosierdzie Boże. Amen.
******
Święty Antoni, wielki nasz Patronie, prosimy cię pokornie, abyś z wysokości swej chwały wejrzał na nas i przyszedł nam z pomocą. Ty pomagasz wszystkim, którzy wzywają twego pośrednictwa i proszą o opiekę. Nie odrzucaj i naszych ufnych próśb, ale wspomagaj nas w naszych troskach i kłopotach. Twoi czciciele znają twe skuteczne wstawiennictwo w odnalezieniu rzeczy zgubionych, ochronie przed złodziejami, opiece nad podróżującymi, niesieniu ulgi w cierpieniu chorym, biednym i zakłopotanym. Z ufnością błagamy, spraw, abyśmy dzięki twej opiece mieli zawsze silną wiarę, pracowali nad poprawą życia i pomnożeniem łaski uświęcającej. Polecaj nas Najświętszej Maryi, Matce Bożej, której zawdzięczasz szczególną pomoc w pracy dla zbawienia ludzi. Ty wiesz, jak słabi i nędzni jesteśmy, wiesz najlepiej, jakie zło zewsząd nas otacza i jak bardzo potrzebujemy twej pomocy. Prosimy cię, święty Antoni, abyś nas wspomagał w życiu i kierował ku dobremu Bogu. Wspieraj wszystkich, którzy zwracają się do ciebie w swych potrzebach i troskach. Niech wszyscy odczuwają twoją opiekę i doznają twej pomocy, wielbiąc Boga Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.

Koronka do Św. Antoniego z Padwy

Jak ją odmawiać? Zwykle odmawia się na paciorkach 13 razy „Ojcze nasz", „Zdrowaś Maryjo" i „Chwała Ojcu" oraz 13 krótkich modlitw do Świętego.
Dlaczego trzynaście? Znana modlitwa „Si quaeris" opowiada o 13 rodzajach cudów, jakie działy się za przyczyną św. Antoniego. Koronka nawiązuje do nich i decyduje o ilości odmawianych „pacierzy".

1. Chwalebny św. Antoni, który miałeś od Boga moc wskrzeszania zmarłych, rozbudź moją dusze z obojętności i pomóż mi prowadzić życie gorliwe i święte.
2. Św. Antoni, obdarzony mądrością, który dzięki swej nauce byłeś światłem dla Kościoła i dla świata, oświeć moją duszę i otwórz ją na Bożą prawdę.
3. Święty Antoni, zawsze pełen współczucia i wrażliwości, Ty przychodzisz z pomocą tym, którzy cię wzywają, dopomóż mi w moich obecnych potrzebach.
4. Wspaniałomyślny św. Antoni, który otwierając się na Boże natchnienie, poświeciłeś swoje życie Bogu, spraw, abym i ja z pełną dyspozycyjnością umiał słuchać głosu Pańskiego.
5. Św. Antoni, który zachowałeś doskonałą czystość serca, nie pozwól, aby dusza moja została zmazana grzechem, ale pomóż mi przeżyć życie w niewinności.
6. Drogi św. Antoni za Twoim wstawiennictwem tylu chorych otrzymało zdrowie, wspomóż mnie, abym doznał uzdrowienia z przewinień i z moich złych skłonności.
7. Św. Antoni, który poświęciłeś się dla zbawienia braci i sióstr, prowadź mnie po morzu tego życia i dopomóż dotrzeć do portu życia wiecznego.
8. Św. Antoni, Ty zawsze rozumiałeś ludzkie nieszczęście i zdołałeś uwolnić tylu skazańców, wyproś mi łaskę uwolnienia od więzów grzechu, bym nie został przez Boga odrzucony na wieki.
9. Święty Cudotwórco, który posiadałeś dar przywracania ciałom rąk i nóg odciętych, nie pozwól mi odłączyć się od miłości Boga i jedności z Kościołem.
10. Niezawodny opiekunie ubogich, który pomagasz odnaleźć rzeczy zgubione, spraw bym nigdy przez grzech nie zgubił przyjaźni z Bogiem, ale bym ją wiernie zachował przez całe życie.
11. Najdroższy św. Antoni, Ty wysłuchujesz wszystkich, którzy się do Ciebie zwracają, przyjmij z dobrocią także moją modlitwę i przedstaw ją Bogu, abym został wysłuchany.
12. Św. Antoni, Ty byłeś niezmordowanym apostołem Bożego słowa, spraw, abym potrafił dawać świadectwo mojej wiary słowem i przykładem.
13. Ukochany św. Antoni, który w Padwie masz swój grób błogosławiony, zwróć oczy na moje potrzeby; przemawiaj za mną do Boga swoim cudownym językiem, abym dostąpił wysłuchania i pociechy.

Nowenna do świętego Antoniego

Modlitwa wstępna na każdy dzień nowenny
Przeczysta lilio niewinności, drogi klejnocie ubóstwa, jasna gwiazdo świętości, chwalebny święty Antoni, który miałeś szczęście piastować na rękach Dzieciątko Jezus, z ufnością uciekamy się do Ciebie błagając, byś nas przyjął pod swoją opiekę. Uproś nam u Boga łaskę szczerego żalu za grzechy i łaskę miłowania Go nade wszystko. Ufamy, że za Twoją przyczyną zwyciężymy wszystkich nieprzyjaciół naszej duszy i będziemy służyć Bogu, najlepszemu Ojcu, przez całe życie w świętości i sprawiedliwości, a potem z Tobą kochać i uwielbiać Go na wieki w niebie. Amen.
 
Rozważania i modlitwy na poszczególne dni nowenny

Dzień 1 - 4 czerwca
Święty Antoni, słysząc w swej duszy wołanie Chrystusa: "Pójdź za Mną", natychmiast porzuca bogactwa, wyrzeka się światowej sławy i mimo młodego wieku wstępuje do zakonu Kanoników Regularnych. I my bądźmy zawsze posłuszni wszystkim natchnieniom łaski Bożej, gdyż one prowadzą nas do osiągnięcia ostatecznego celu naszego życia. Święty Antoni, wyjednaj nam u Boga łaskę naśladowania Ciebie, abyśmy byli posłuszni natchnieniom Bożym, które codziennie nawołują nas do pokuty i wierniejszej służby Jemu. Niech przez doczesność szukamy zawsze tego, co będzie miało wartość w wieczności.

Dzień 2 - 5 czerwca
Święty Antoni, pod wpływem męczeńskiej śmierci pięciu franciszkanów, przyjmuje habit Serafickiego Patriarchy i udaje się do Maroka, by tam złożyć Bogu w ofierze swoje życie. Ale inne były plany Boże. Z powodu ciężkiej choroby zmuszony był wrócić, a burza morska zapędziła okręt, na którym płynął, na Sycylię. Nie załamał się, gdy Bóg pokrzyżował jego wzniosłe plany. Postanowił cierpliwie czekać na dalsze wskazówki Boże, dokąd Opatrzność Boża go skieruje. Pamiętajmy, że Bóg czuwa nad każdym naszym krokiem. Bądźmy gotowi przyjąć z Jego ręki wszystko: nie tylko dobrodziejstwa, ale i krzyże. Święty Antoni, Ciebie Kościół obdarzył zaszczytnym przydomkiem "męczennik z pragnienia". Uproś nam u Boga tę łaskę, abyśmy zawsze pragnęli spełnienia się Jego świętej woli i zbawienia duszy, a zrządzenia Opatrzności przyjmowali chętnie, z miłością i spokojem.

Dzień 3 - 6 czerwca
Święty Antoni zrozumiał, że Bóg nie żąda od niego śmierci męczeńskiej wśród pogan. Dlatego udał się na pustelnię w Monte Paulo we Włoszech i tam został męczennikiem pokuty. Biczował swoje ciało aż do krwi i wycieńczał je rozmaitymi umartwieniami. Jeżeli święty Antoni, mimo świątobliwego życia, oddawał się tak surowej pokucie, to jak bardzo my powinnyśmy pokutować, zważywszy nasze grzechy. Święty Antoni, mimo niewinnego życia tak bardzo umartwiałeś swoje ciało, że stałeś się męczennikiem pokuty, a nam, choć tyle razy upadamy, tak trudno się umartwić, nawet w rzeczach drobnych. Uproś więc nam u Boga łaskę poprawy życia i ducha pokuty.

Dzień 4 - 7 czerwca
Bóg obdarzył świętego Antoniego najpiękniejszymi przymiotami natury i łaski. Ale on, wykształcony i utalentowany, nigdy nie wynosił się ponad innych. Myślał o sobie z pokorą, uważał się za najnędzniejszego z ludzi, największego grzesznika. Zawsze był gotów służyć każdemu, kto był w potrzebie. Obyśmy i my, mając za wzór świętego Antoniego, nie dali się nigdy unieść pysze. Bądźmy zawsze pokorni we wszystkich myślach, słowach i uczynkach. Święty Antoni, niech pamięć o Twej pokorze, którą obrałeś za przewodniczkę we wszystkich Twych czynach, pobudza nas do naśladowania Ciebie. Niech pamiętamy, że przed Bogiem jesteśmy niczym, a cokolwiek posiadamy, zawdzięczamy to Bogu. Niech nigdy nikogo nie poniżamy i nie szukamy własnego wyniesienia kosztem innych. Chcemy gorliwie naśladować Ciebie. Wyjednaj nam więc u tronu Najwyższego łaskę umiłowania pokory.

Dzień 5 - 8 czerwca
Święty Antoni, choć pragnął dla wszystkich ludzi dobra i zbawienia, od wielu doznawał zniewag, prześladowań i nienawiści. Nigdy jednak nawet na chwilę nie stracił cierpliwości i służył ludziom z ofiarną dobrocią. Zawsze błagał Boga o łaskę ich nawrócenia i darowania im win. A nam nieraz tak trudno znosić cierpliwie prześladowania i krzywdy, a jeszcze trudniej modlić się za tych, którzy nas nienawidzą i prześladują. Święty Antoni, podziwiamy Twą niezłomną cierpliwość w znoszeniu niezliczonych krzywd i Twoją wielką miłość do prześladowców. Pomóż nam zwyciężyć naszą niecierpliwość, niechęć, a nawet nienawiść, jaką nieraz mamy do tych, którzy nas obrazili. Wyjednaj nam u Boga wielkoduszną i pełną dobroci cierpliwość i miłość nieprzyjaciół.

Dzień 6 - 9 czerwca
Święty Antoni ze wszystkich cnót najbardziej ukochał czystość serca, a za największe nieszczęście uważał grzech. Całe swoje życie poświęcił walce ze złem, chciał żarem swych słów wypędzić grzech z ludzkich serc i zaprowadzić wszystkich na drogę cnoty i niewinności. Obyśmy i my, za wzorem świętego Antoniego, unikali grzechu i żyli w niewinności, a dobrym przykładem i upomnieniem zachęcali i pociągali innych do świętości życia. Święty Antoni, przecudna perło dziewictwa, jakże nam daleko do wyżyn Twej świętości. Ty, pełen żarliwości o zbawienie dusz, byłeś postrachem piekła, a my często przez zły przykład jesteśmy przyczyną upadków innych. Uproś nam u Boga łaskę unikania grzechu i odwodzenia innych od niego.

Dzień 7 - 10 czerwca
Święty Antoni był człowiekiem modlitwy. Często odchodził na pustkowie i przez dłuższy czas pozostawał na modlitwie. Na modlitwie otrzymywał natchnienia Boże, z niej czerpał siły do pokonywania wszelkich trudności. I dla nas modlitwa jest sprawą najważniejszą. Przez nią kierujmy wszystkie nasze sprawy do Boga. Starajmy się zawsze żyć w skupieniu, pamiętając o Jego stałej Obecności. Święty Antoni, Mistrzu życia modlitwy, wyjednaj nam tę łaskę, abyśmy nie zagubili się wśród codziennych spraw, problemów i kłopotów. Niech zawsze z naszych ust i serc płynie ku Bogu gorąca modlitwa, a nasza myśl niech będzie z Nim nieustannie zjednoczona.

Dzień 8 - 11 czerwca
Święty Antoni zmarł w młodym wieku - zniszczyła go choroba. Znosił ją jednak bardzo cierpliwie i dopóki mu siły pozwalały, pracował bez narzekania i bez rozgoryczenia. Zawsze z uległością poddawał się wyrokom Bożej Opatrzności i nigdy nie szemrał przeciwko Woli Bożej. A nam tak trudno w cierpieniach i krzyżach, które nam Bóg zsyła, w każdej okoliczności życia zdać się na Wolę Bożą bez żadnych ograniczeń i zastrzeżeń. Święty Antoni, Twoja niedościgniona uległość Woli Bożej jest dla nas gorzkim wyrzutem za niecierpliwość i bunt przeciw zamiarom Bożej Opatrzności. Choroby i cierpienia, które Bóg zsyła dla dobra naszej duszy, uważamy za kary. Prześladowania, które dają nam okazję do ćwiczenia się w cierpliwości, uważamy za niesprawiedliwość. Uproś nam, święty nasz Opiekunie, cierpliwe znoszenie doświadczeń, które nam zsyła Bóg.

Dzień 9 - 12 czerwca
Święty Antoni pragnął podjąć dla miłości i chwały Bożej rzeczy wielkie. Bóg jednak nie chciał od niego wielkiej ofiary jednorazowej, ale zażądał wierności w rzeczach drobnych, codziennych. I on w tych właśnie codziennych drobiazgach wykazał nadzwyczajną wierność, za co otrzymał od Boga wieniec chwały. Bóg i od nas oczekuje wierności w naszych konkretnych codziennych obowiązkach i drobiazgach, za co przygotowana jest dla nas wieczna nagroda. Aby ją jednak otrzymać, powinniśmy żyć na wzór świętego Antoniego i wytrwać w dobrym aż do końca. Święty Antoni, wielki Mistrzu wierności Bogu w zwyczajnej codzienności, naucz nas, byśmy cenili wszystko, co składa się na nasze szare codzienne życie i byśmy gorliwie wykorzystali te drobiazgi ku chwale Bożej i własnemu zbawieniu. Ty wiesz, że chcemy otrzymać wieczną nagrodę, lecz tak mało czynimy, aby na nią zasłużyć. Chcemy odnieść zwycięstwo, lecz brak nam sił do walki. Chcemy cieszyć się z Tobą na wieki, lecz boimy się cierpień. Święty nasz Opiekunie, uproś nam u Boga światło i siły do takiego życia, byśmy po śmierci mogli osiągnąć chwałę niebieską i cieszyć się z Tobą na wieki. Amen.
 
Modlitwa na zakończenie każdego dnia nowenny
Przedziwny i chwalebny święty Antoni, wsławiony przez swe cuda i przez łaskawość Jezusa Chrystusa, którą Ci okazał, gdy przyjąwszy postać Dzieciny, na Twych rękach raczył spocząć. Wyjednaj nam u Jego dobroci łaskę, której z całego serca pragniemy. Ty, który zawsze byłeś tak litościwy dla biednych grzeszników, nie zważaj na nasze przewinienia i grzechy, ale na chwałę Boga, która jeszcze raz niech będzie przez Ciebie wsławiona, oraz na zbawienie naszych dusz, o które prosimy w naszej modlitwie.

Pieśni o świętym Antonim