Nieść swój krzyż za Chrystusem

Nabożeństwem nierozerwalnie związanym z Wielkim Postem jest Droga Krzyżowa. Jej przeżycie to rozważanie Męki Pana Jezusa – od chwili przesłuchania w pretorium Piłata, przez niesprawiedliwy sąd, kolejne upadki Chrystusa pod ciężarem krzyża, do złożenia umęczonego ciała Syna Bożego w grobie.

Nabożeństwo Drogi Krzyżowej ma ciekawą historię. Jego źródłem jest kult oddawany w Jerozolimie przez pierwszych chrześcijan miejscom cierpień Chrystusa. Najstarsze zapisy o „drodze bolesnej” (tak w przeszłości nazywano dzisiejsze nabożeństwo) pochodzą z XIII wieku. Przekazy ustne o rozpamiętywaniu Męki Pańskiej są znacznie wcześniejsze i pochodzą z VIII wieku. Do popularyzacji nabożeństwa Drogi Krzyżowej przyczynili się franciszkanie, którzy w 1320 roku zyskali prawo do opieki nad miejscami świętymi w Jerozolimie i wokół niej. Zakonnicy ustalili wówczas ustalili porządek zwiedzania miejsc związanych z Męką Pańską. Nazwa nabożeństwa rozpamiętywania cierpienia Jezusa i Jego śmierci została wprowadzona dopiero w 1458 roku.

W naszej parafii nabożeństwo Drogi Krzyżowej odprawiane jest w każdy piątek dwukrotnie – o godzinie 16 dla dzieci i młodzieży oraz o godzinie 20 dla wszystkich pracujących zawodowo i rolników. Choć każde z nabożeństw adresowane jest do innej grupy, łączy je podążanie wiernych za Chrystusem oraz przeżywanie Jego cierpienia jako ofiary za życie każdego człowieka. O wielkiej wartości medytacji Męki Pańskiej świadczy cisza, jaka zapada w świątyni, kiedy kapłan przy kolejnych stacjach przypomina, czym dla nas – ludzi żyjących dwa tysiące lat od wydarzeń na Golgocie – może być Droga Krzyżowa. W pierwszy piątek Wielkiego Postu rozważania kolejnych stacji zachęcały małżonków do wpatrywania się w Krzyż Zbawiciela w chwilach życiowych niepowodzeń i trudach życia rodzinnego. Kolejne nabożeństwo skłaniało do poszukiwania w Krzyżu nadziei – nawet wtedy, gdy najprościej byłoby zwątpić i poddać się złu – oraz przypominało postać świętego Franciszka, który w rozważaniach Męki Pańskiej odkrywał wielkość Bożej miłości do człowieka.

D.H.