„Gorzkie żale” to zbiór pieśni pasyjnych śpiewanych w czasie wielkopostnego nabożeństwa o historii niesięgającej tak daleko w przeszłość jak Droga Krzyżowa. Po raz pierwszy nabożeństwo to zostało odprawione w 1707 roku. Właśnie wtedy ukazał się tekst pieśni rozpamiętujących Mękę Chrystusa oraz cierpienie Matki Najświętszej pod redakcją księdza Wawrzyńca Stanisława Benika. Współcześnie śpiewane „Gorzkie żale” zachowują oryginalny tekst i melodię.
Ksiądz Benik nie tylko opracował teksty pieśni, ale stał się także pomysłodawcą całego nabożeństwa, w czasie którego „Gorzkie żale” są śpiewane. Zgodnie z jego intencją odbywa się ono po zakończonej mszy świętej, a towarzyszy mu procesja. W XVIII wieku była to procesja wiernych z płonącymi świecami – dziś jest to procesja z udziałem chorągwi i feretronów. Warto pamiętać, że do popularyzacji nabożeństwa przyczyniło się działające przy kościele Świętego Krzyża w Warszawie Bractwo świętego Rocha, otaczające szczególną czcią Mękę Pańską.
W naszej parafii nabożeństwo odprawiane jest po mszy świętej o godzinie 10. Zgodnie z tradycją XVIII-wieczną po odśpiewaniu pieśni pasyjnych rozpoczyna się procesja. Przyłączając się do niej, idziemy za ukrytym w Najświętszym Sakramencie Jezusem, wierząc, że podążamy za swoim Zbawicielem, który – zanim został ukrzyżowany – przemienił w czasie Ostatniej Wieczerzy chleb i wino w swoje Ciało i Krew.
D.H.